Geçen pazar günü boğazımda bir gariplik hissetmeye başlamıştım. Umursamadan haftanın uzun koşusunu tamamladım. İyice bitkin düşmüş olsam gerek ki ertesi güne hastalanmış bir şekilde uyandım. Boğazım şişmiş ve sinüslerim tamamen tıkanmıştı. Henüz ateşim çıkmamış ve öksürük başlamamıştı. Yorgundum ama yatağa düşecek halde de değildim.

Böyle durumlarda abartmayıp bir adım geri atmayı daha doğru buluyorum. Pazartesi günü için planladığım koşu antrenmanını iptal edip dinlendim. Ne yazık ki salı günü ateşim çıkmış ve kuru bir öksürük başlamıştı. Yatağa düşecek halde değildim hala. Yorgunluğum da gitmişti. Gerçekten dinlenmiş ve kendimi güçlenmiş hissediyordum ama solunum yollarım tamamen iptal olmuştu.

Salı akşamı kendimi hasta moduna sokup elimi dahi kaldırmadan dinlendim. Ürün ya da ilaç reklamı gibi algılamayın ama koşucuların elinin altında bulunan “Vicks” diye bir krem vardır. Gerçek amacından ziyade ayak ve tırnak bakımında kullanırız. Bazen de kas gevşetici gibi iş görür, enteresan bir kremdir. Bu sefer gerçek amacına uygun olarak kullandım ve bütün gece mentol soluyarak uyudum.

Çarşamba sabahı kalktığımda mucizevi bir şekilde toparlamıştım. Öksürük geçmiş ve boğazım normale dönmüştü. Akşam koşabileceğimi düşünmeye başlamıştım. Öğlene doğru sinüslerim tekrar tıkandı. Akşam üstü de biraz ateşim çıktı. Burun tıkanıklığını dert etmezdim ama ateşin çıkması tehlikeli bir durum. Şayet ateşiniz varsa sportif bir aktivite yapmamanızda fayda var. Yüksek ateş hayati tehlike arz eder.

Malesef çarşamba günü de koşamadan geçti. Bahaneyle bacaklarımı dinlendirmiş olduğumu düşünerek kendimi avuttum. İzlemek istediğim bir iki film vardı, bu arada onları da izlemiş oldum. Vaktimi boşa geçirmiş saymıyorum.

Hastalığın hemen geçmeyeceğini tahmin ediyordum. Zaten amacım yatağa düşmeden atlatabilmekti. Bu zaman zarfında su tüketimimi iki katına çıkarttım ve beslenmeme daha fazla özen gösterdim.

Perşembe günü kendimi iyi hissetmeye başlamıştım. Akşam ateşimin de olmadığını görünce hemen antrenmana çıktım. Kendimi zorlamadan hafif bir koşu yaptım. Sinüslerim açıldı ve kendimi daha enerjik hissetmeye başladım. Bacaklarım üç gün dinlenmişti, istesem uzun bir koşu da yapabilirdim.

Mutlu olmuştum. Toparlamaya başlamıştım, bu iyiye işaretti. “Cuma sabahı bitkin bir şekilde uyanmazsam bu iş tamamdır.” diye düşünüyordum. Sabah kalktım ve her şey yolundaydı.

O hızla cuma akşamı da uzun bir koşuya çıktım. Haddinden fazla su kaybetmiş olsam gerek ki cumartesi baş ağrısı çektim. Su tüketimine her ne kadar dikkat etmiş olsam da bazen ihtiyacı karşılayamayabiliyorum. Neyse ki cumartesi gecesi koşuya çıkmıyorum ve bu satırları yazarken de bol bol su tüketiyorum. Yarınki haftanın uzun koşusuna hazır olabilmek için güç topluyorum.

Tamamen iyileşmiş sayılmam. Hala derinlerde bir yerde tekrar ortaya çıkmayı bekleyen bir enfeksiyon olduğunu biliyorum. Koşu sporunun bir iyi tarafı da, böyle durumlara karşı vücudunuzu dayanıklılık gösterebilecek kadar geliştiriyor olması. Şayet spor yapmıyor olsaydım muhtemelen bu hastalık beni yatağa düşürürdü. Yine de büyük konuşmayayım; çekirge daha bir zıpladı!

Kaynaklar: Image by Free-Photos from Pixabay