Geçen ay birkaç haftalığına antrenman yapmayı bırakmıştım. Yıllar geçtikçe yılda bir ya da iki kez ara verme ihtiyacı hissetmeye başladım. Bu şekilde bir süreliğine antrenman yapmayı tamamen bırakmak, yıl içinde olumlu yönde kazanım elde etmeme sebep oluyor. Tabii eskiden buna ihtiyaç duymazdım, şimdilerde mecburiyet halini aldı.

Ciddi anlamda kondisyon kaybına uğramış olsam da geri dönüşümde yenilenmiş ve toparlanmış hissettim. Hedef yarış olarak Sapanca’da 40K parkurunu seçtim. Ondan önce de kısa bir yarış koşup biraz hızlanmak iyi olur diye İznik 25K parkuruna kayıt olmuştum. Genelde antrenman yarışı diye çıktığım yarışlar bir şekilde hedef yarışıma dönüyor. Bunu bir türlü rayına oturtamadım. Lakin hazırlanacak çok vaktim olmadığı için istesem de kendimi zorlayamam diye düşünmüş ve planımı bu doğrultuda yapmıştım.

Yarış ikindi saatlerinde başlayacaktı. Her yarışın başlama saati farklı. Bu sayede tüm parkurlar aşağı yukarı aynı saatlerde yarışı bitirecekti sanıyorum. Sebebi bu olsa gerek. Cumartesi biraz geç kalkıp, öğlene doğru İznik’e doğru yola çıktık. Yanımda birkaç arkadaşım da vardı. Bir saatlik kısa bir yolculuktan sonra İznik’teydik. Kitlerimizi aldık ve çevrede dolaştık. Güzel vakit geçirdiğimizi söyleyebilirim. Özellikle yarıştan önce ağaçlık bir alanda dinlenmek çok keyifliydi. Büyük beklentilerim olmadığı için gönlümce yedim ve içtim.

Birkaç yıldır, katıldığım yarışlarda yaşadıklarımı anlatmaya çalışıyorum. Zamanla kendimi geliştirdiğimi düşünüyordum ama asıl mesele yazabilecek havaya girmekmiş. İşlerimin yoğun olması, havaların aşırı sıcak geçmesi ve ülkemizin ardı ardına yaşadığı felaketler; yazacak sakinliği elde etmemi zorlaştırdı. Yazmak benim için her zaman zordu ama kafamı topladığımda bir yerden başlayabiliyordum. Bu sefer gerçekten zorlandığımı itiraf etmeliyim. Umarım bu şartlar altında da, okunmaya değer bir yazı çıkarmayı başarabilirim.

Tarihi geçmişi, harika doğası ve saygılı insanlarıyla İznik ve çevresi her fırsatta ziyaret etmek istediğim bir yer. Sakarya’da yaşıyorum. Bu sebeple; Bursa’ya veya o istikamete gideceksem, İznik yolunu tercih ediyorum. Arabayla gitmişsem arabanın camlarını açar ve hızımı iyice düşürürüm. Zeytin ağaçlarının kokusu iyice içime dolsun diye ağır ağır ilerlerim. Yol boyunda bir çeşmeye rastlarsam durup, en azından bir şişe su doldurmadan da geçmemeye çalışırım.

Her yıl, bu güzel coğrafyada, İznik Ultra adı altında bir yarış organizasyonu yapılır. Ülkemizdeki en önemli üç-beş koşu organizasyonundan biridir. Aslında Nisan ayında düzenlenen bir yarış lakin pandemiden dolayı önce geçen yıl iptal oldu sonra da bu yıl Ağustos ayına ertelendi. Son bir hafta kala da Ağustos ayındaki orman yangınlarından dolayı geçici olarak parkuru değişti. Dolayısıyla bizleri “alışılmışın dışında bir İznik Ultra” karşıladı.