Yarıştan tam olarak nasıl haberimin olduğunu hatırlamıyorum galiba yarış takvimlerinden birinde görmüştüm. Daha sonra yarışın sitesini ziyaret edip detaylı olarak incelemiştim. Bu yarışlar her seferinde İstanbul’un farklı bir ilçesinde ve kısa parkurlarda düzenlenen İstanbul’u Koşuyorum isimli serinin ilk yarışıydı. Daha önce bu seriye: “Fun Run Series” deniyordu. Sanırım ciddi bir organizasyona “eğlencelik” manasında bir isim vermenin hatalı olduğunu görüp daha sonra değiştirdiler. Yarışın arkasında İstanbul Maratonunu düzenleyen ekip olunca, organizasyona karşı hiçbir tereddütüm olmadı ve iki yeğenimle beraber bu yarışa katılmaya karar verdik. Bu yarış, onların ilk koşu yarışı olacaktı.

Yarış raporu yazma becerimi geliştirmek adına, eski yarışlarımın raporlarını yazmayı düşündüğümden bahsetmiştim. Bu rapor, bu serinin ikinci raporu olacak.

Yarış kaydımızı yaptıktan sonra, yarış kitlerini nasıl alacağımız konusunu düşünür olduk. Aramızdan biri mecburen, günü birlik Sakarya’dan İstanbul’a gidip gelecekti. Neyseki büyük yeğenim bu işe gönüllü oldu ve bir dertten daha kurtulmuş olduk. Zira uzak noktalara kargoyla yarış kiti teslimini düşünseler fena olmaz diye düşünüyorum.

Cumartesi gecesi hazırlığımı yapıp erkenden uyumaya çalıştım. Ertesi sabah saat altı sıralarında kalkıp Sakarya’dan yola çıktık. Çok erken bir saat gibi görünebilir ama yol hali diyerek temkinli davrandık. Yolda birer sandviç yiyip, gazoz içtiğimizi hatırlıyorum. Zira hiçbir şey yemeden yola çıkmıştık. İstanbul’a varınca aracımızı Harem’e park edip Üsküdar’a yürümeye karar verdik. Planladığımızdan erken varmıştık. Hem oyalanmak hem de biraz ısınmak için Harem Otogarı’nda birer mercimek çorbası da içtik. Yarış kısa olmasa bilmediğim yerlerden yiğip içmezdim ama katılacağımız yarış sadece yedi kilometreydi.

Yarış alanı üsküdar meydanına çok yakın, fener kulesinin olduğu yerdeydi. Bizim gibi düşünüp erkenden gelenler pek az sayılmazdı doğrusu, herkes bizim gibi park yeri bulamama endişesiyle hareket etmiş de olabilir. Zira biz oraların yabancısı olduğumuzdan bildiğimiz tek park yerini kaçırmayı göze alamadık.

Erken gelmiş olmayı avantaja çevirip ısınma turları atmaya başladık. Kısa zamanda yarış alanı doldu taştı. Zaten çok büyük bir alan ayrılmamıştı. Başlangıç saati yaklaşırken yavaş yavaş yerimizi alalım diyerek harekete geçtik. Bir iki kalabalık grup sular seller misali önümüzden başlangıç alanına daldı. Biz en arkada kaldık.

Neyse yarış başladı, ağır ağır başlangıç çizgisinden geçtik. İlk birkaç yüz metrede kendimizi öne atmaya çalıştık. Hızlı manevralarla öne geçip kendi hızımızı tutturduk. Parkur iki kez Harem otogarına kadar gidip dönerek bitiyordu. Toplamda yedi kilometre uzunluktaydı. İlk turda herkes son sürat gitti, sanırım önümüzdeki koşucuların bir çoğunu geçtik. İkinci turda herkes yavaşlamaya başladı, ben ve bizimkiler son turda kendi hızlarımızda seyretmek üzere dağıldık.

Yarış şimdi başlıyordu. Uzun zamandır böyle yüksek bir hızda bu kadar uzun süre tutunmaya çalışmamıştım. Yarışlar kesinlikle antrenmana benzemiyordu. Bir şekilde kondisyonum yarış günü yüzde on daha iyi hale gelir. Adrenalin mi? Olabilir.

Son dönüşten sonra kalan tüm gücümle koşmaya başladım. Vücudum iyice ısınmış ve yarış temposuna uyum sağlamıştı. Daha da hızlanmak hiç zor gelmemişti. Son birkaç yüz metre kala tükendim ya da korktum ama güvenli bir hıza inerek yarışı tamamladım.

Yarış keyifli geçti, hem benim için hem de yeğenlerim için. Bitiren madalyalarını aldıktan sonra kız kulesinin ve arkasındaki muazzam manzaranın önünde hatıra fotoğrafı çekildik. O gün üçümüz için önemli bir dönüm noktası oldu. Özellikle yeğenlerimin koşuya olan merakının bu yarıştan sonra arttığını daha sonra gözlemledim. Şahsım adına o saate kadar zaman zaman antrenman yapan biriyken, o günden sonra düzenli olarak antrenman yapan biri oldum. Bu dönüşümün en önemli sebebi yeğenlerimin de koşuya olan motivasyonlarının artmış olması oldu. Sanırım hepimiz bu yarıştan karlı çıktık.

Bilgilendirme: Bu yarışın 2019 yılı edisyonunda tekrar koştum. Yarış raporunu https://sedatkurtulus.com/2019/07/30/istanbulu-kosuyorum-2019-uskudar-etabi/ adresinde okuyabilirsiniz.