Ekim ayının ortasına gelmiştik, hava ne sıcak ne de soğuktu artık. Yazdan kalma, harika bir pazar sabahı olduğunu hatırlıyorum. İnsanın sadece uyanabildiği için, ne kadar şükretse az olacağı o günlerden biriydi. Pozitif duygularla dolup taştığınız ve daha enerjik olduğunuz günlerden. Kısacası koşmak için daha iyi bir gün düşünülemezdi.

O gün Kocaeli iline bağlı Darıca ilçesinde düzenlenecek olan yarı maratona katılacaktık. Yarış kitlerimizi önceden almıştık. Pazar sabahı buluşup grup halinde yarışın yapılacağı bölgeye hususi aracımızla intikal ettik. Park yeri ararken, Darıca sakinleri sağolsunlar, bizi yönlendirdiler ve başlangıç alanına çok yakın bir yere arabamızı bırakabildik.

Yarışın başlangıç noktası, ana caddelerden birine kurulmuştu. Gidişin ve gelişin bölündüğü büyük caddelerden birinden bahsetmiyorum. Genişliği on metreyi geçmeyen, sağında ve solunda apartmanların dizildiği, dar kaldırımlı bir caddeydi.

Büyük bir cadde olmamasından dolayı başlangıç alanında ciddi bir kalabalık oluşmuştu. Sanırım yarı maratona yedi yüz kişi civarında bir katılım olacaktı ve bu kalabalık halk yürüyüşüyle destekleniyordu. Bu sebeple şu ana kadar katıldığım en coşkulu kalabalıklardan biri olduğunu söylemeliyim.

Yarışın başlamasına az bir zaman kala başlangıç alanında yerimizi aldık. Yarı maraton koşacaklar önde, halk yürüyüşü yapacaklar arkada sıralanmıştı. Hava güzeldi, ortam güzeldi ve ben de formdaydım.

Saat 09:30’da yarış başladı. Kalabalık arkadan gelenlerin baskısıyla çok hızlı bir çıkış yaptı. Daha ilk kilometrelerden başlayan yokuş, kalabalığın dağılmasını sağladı. Birkaç kilometre sonra yerimizi bulmuştuk. Kendimize uygun bir tempo tutturup, koşmaya devam ettik.

Parkur tamamiyle şehir içindeydi. Bazı yerler büyük binaların arasında kalıyor bazı yerler de açık ve ferah alanlardan geçiyordu. Pazar günü olmasından dolayı çocuklar ve yetişkinler evlerinin önünde sıralanmış koşuculara tezahürat yapıyorlardı. Bu organizasyondan kat ve kat büyük olan İstanbul Maratonunda dahi izleyicilerden böylesi bir destek görmedim. İnsanlar coşkulu ve katılımcıydı. Bu yarışa dair soranlara söylediğim ilk şey; Darıca halkının organizasyonu nasıl sahiplendiği ve nasıl bir heyecanla bu organizasyonun parçası olduğudur. Kimileri alkışlarla destek verirken, kimileri sadece izleyici olarak orada bulunmalarıyla bizlere pozitif enerji vermişti. Bazı Darıcalılar evlerinin ya da iş yerlerinin önünde küçük destek noktaları kurmuş, koşuculara su ikram ediyorlardı. Daha yarışın yarısına bile gelmemişken, o insanların hatrına, imkanım olduğunca tekrar ve tekrar bu organizasyona katılmaya karar vermiştim.

Parkur bol bol yokuş içeriyordu ama yokuşlar koşulabilecek bir eğimdeydi. Ortamın pozitif etkisiyle yokuşlara bana mısın demedik. Her çıkışın bir inişi de vardı elbet. Yokuş çıkarken kaybettiğimiz zamanı, inerken telafi ediyorduk.

Yarışın yarısından fazlasını geçtikten sonra deniz seviyesine kadar indik. Bu bölgede yapılar daha alçaktı. Caddeler ve sokaklar büyük ağaçlarla kaplıydı. Ağaçların mis kokuları, evlerin bahçelerindeki çiçeklerin tatlı kokularıyla birleşiyor ve denizden gelen iyotlu hava ile karışıp ciğerlerimize doluyordu. Açıkçası keyfimiz yerindeydi.

Var gücümüzle koşuyorduk. Sona yaklaştığımızda karşımıza bir kez daha yokuş çıktı. Bu seferki yokuş on beşinci kilometreden başlayıp yarışın sonu olan yirmi birinci kilometreye kadar sürüyordu. Bu arayı kırk dakikada katedebildim. Düz bir yol olsaydı otuz – otuz beş dakikada bitmiş olurdu.

Yarışın bittiği nokta başlangıç alanından sadece yüz metre uzaktaki küçük bir meydandaydı. Bitiş takından geçebilmek için meydanın etrafında bir tur atmanız gerekiyordu. Bu sebeple insanların içinden geçerek yarışı bitiriyordunuz, harika bir fikirdi. Bitiş noktasında yiyecek ve içecek ikramı da oldu. İyice yorulmuştuk. İçeceklerimizi alıp, alandaki ağaçların altında çimenlere uzandık ve dinlendik.

Çok kaliteli bir bitirme madalyası da bu harika günün hatırası oldu. Yarışı bitiren 686 kişi arasında 391’inci olmuşum. Bitirme sürem 1:57:00 oldu. O zaman için en iyi ikinci yarı maraton derecemdi. Uzun zaman sonra tekrar antrenman yapmaya başladığım bir dönem olduğu için daha yeni yeni sürelerimi iyileştiriyordum. Ama sonuçtan çok memnundum. Onca yokuşa rağmen keyifle tamamladığım bir yarıştı. Hatta yarıştan bir süre sonra parkurun yokuşlu olmasının yarışı daha da keyifli hale getirdiğini düşünmeye başladım.

Güzel başlayan ve güzel biten bir gün oldu. Beraberimdeki arkadaşlarda benimle aynı fikirdeydiler. Bu yarış 2018 yılında malesef tekrarlanamadı lakin günün birinde tekrar yapılacağı umudunu taşıyorum. Şayet bu yarış tekrar yapılırsa ilk kaydolacaklardan biri de ben olacağım. Teşekkürler Darıca…