Bu yıl daha önceki yıllarda olduğu gibi yarıştan önce yağmur yağmadı. Parkurun zemini kum olan bölümlerinin daha zorlayıcı geçeceğini ve şansımız yaver gitmezse sıcaktan şikayet edeceğimizi tahmin edebiliyordum. Yarışı daha önce de koştuğum için karşılaşacağım zorlukları tahmin etmek zor değildi. Tabii olarak aklıma gelenler başıma da geldi. Önceki yıllardan daha sıcak olmasa da birkaç haftadır çok soğuk havada antrenman yaptığım için sıcağa olan aklimasyonum oldukça zayıflamıştı. Dolayısıyla sıcak beni çok bunalttı. Yarış boyunca tek derdim sıcak oldu diyebilirim. Hatta ilk defa kontrol noktaları arasında suyum tamamen bitti ve susuz kaldım. Hedefim 63K parkurunu sekiz saat gibi bir sürede bitirmekti ama malesef 8:50:00’de bitirebildim. Bu mesafede hemen hemen herşey, her an değişebilirdi tabii. Bu sebeple sonuçtan şikayetçi değilim ama daha iyi yapabileceğimi de hâlâ düşünüyorum. Yarışın başlangıcına dönüp, olup bitenleri en başından anlatmaya çalışacağım.

Cumartesi sabah önceki yıllara göre daha ılık bir sabaha uyandık. Güneş doğar doğmaz havanın ısınacağını kestirmek güç değildi. Bu sebeple sadece tişört ve şort giyip başlangıç alanına doğru hafif tempo koşarak gittim. Bu sayede biraz ısınmış ve kendime gelmiştim. Her zamanki gibi tahmini bitirme sürelerine göre bölümlere ayrılmış çıkış kapılarına doluşuyorduk fakat kapılarda görevli yoktu. Ön kapılar en kalabalık bölümler haline gelmişti. Kendime yer bulmakta zorlandım ama bir şekilde yer bulmuş olduğum için mutluydum.